წაგიყვან არხოტს მთაზედა,
ჭიუხვებს შემოგატარებ,
გზად შეგასვენებ წყალზედა.
ხელ-კავიანი მარჯნის ხარ,
ტალავარ გშვენის ტანზედა,
თავზე მანდილი გახურავს
და პაჭიჭები ფეხზედა.
მხარს საბეჭური გაცვია,
ნაწნავი გიშრის თმაზედა,
თვალები მაყვალ ანცია,
ხარ ეშხიანი ხმაზედა.
სულში სიდინჯე ჩაგსმია,
აფრქვევ გემრიელ სურნელსა,
მთის ყვავილივით ანთიხარ,
ყვავი, ლოდინობ მფარველსა.
ჯვარსა დავიწერთ, მადლიანს,
სახლს აგიშენებ ქვითკირსა,
შენს დიაცობას ატყვია,
ცოლი იქნები ვით მზისა.
ქალავ ზედ სულზე მაჩნიხარ!
გყვარობ, გამომყევ ხევსურსა,
არხოტის ქარაფს წაგიყვან
და შენ მოგიძღვნი ჩემს გულსა!
ნინო ხორავა
Комментариев нет:
Отправить комментарий