რაღაც სხვანაირად
ლამაზია...
მზე ზღვის სადიდებლად
ანთებული...
ფერთა სიელვარე
გამასია...
ბინდის სიჩუმეში
გახვეული...

ცის თაღს ოქროსფერი
ალმასია...
ღრუბლის მფარველობას
შემჩნეული...
ჩუმი....
მდუმარე....
და ხალასია...
მზისგან ბილიკები
გაბნეული....

ტალღებს მღელვარება
გაფანტვია...
გულში საიდუმლოდ
ჩახვეული...
სიტყვა უნებართვოდ
დაკარგვია...
სიტყვა - ვერ უთქმელი...
წართმეული...

ტკივილს შეჩვეული
ანარქია...
თითქოს მშვიდი...
მაგრამ არეული...
რაღაც სხვანაირად
ლამაზია...
მზე ზღვის სადიდებლად
ანთებული....

ნინო ხორავა
(ფოტოც ჩემია პირადი 😊)

თმაში დაიზამთრა  ჭაღარებმა,
გულში მაისია კვლავ,
ქვეყნის ცუდებმა და ავდარებმა,
შორით გაიკვალეს გზა.

სულში იმედები მიღიმიან,
მესმის ოცნებების ხმა,
დროში ჩაქსოვილი ფიქრებია,
წლებს რომ ასხივებენ კარგს.

ეს ხომ სიყვარულის ბილიკია,
ფეხით გაკვალული გზა,
ისევ უსასრულო პოეზია,
თბილი ჰანგებიდან ხმა.

თმაში დაიზამთრა ჭაღარებმა,
გულში მაისია კვლავ,
ყველა სიკეთეთა სურნელება,
ლოცვად დაეწევა ცას.

ნინო ხორავა

ხელს არ გაგიშვებ...
მოგიზიდავ...
ჩემამდე მოგწევ....
სულ მისხალ მისხალ
დაგროვებულ სიყვარულს ვფიცავ....
ჭკუიდან მიშლი უსიტყვო და
აუხსნელ გრძნობებს...
ყლუპ ყლუპად შეგსვა?
ეს სიგიჟე შეკითხვას მისვამს...

ნინო ხორავა

იტირე ცაო...
ჩამორეცხე ქვეყნიერება!
ჩამოაქციე
დედამიწის ბნელი კედელი!
ბინძურ წუმპეში
ვერ იქნება ბედნიერება!
აქ ჯოჯოხეთის
უფრო მეტად არის შედევრი!

დაუავადდა ადამიანს
მთხლე ძლიერება!
და სამართალმა
ვერ იხორცა შავი ედემი!
იტირე ცაო...
ჩამორეცხე ქვეყნიერება!
ჩამოაქციე
დედამიწის ბნელი კედელი!

ნინო ხორავა

იმერეთი

იმერეთში დიდებული ჰაერია!
სულში ისევ ჩემი ოდა მეძახის!
კვარახჭინა მთები გულში ჩამეტია
და ყვირილას ღელეები ვერ ჯაბნის.

ბჟოლას ხეებს ნაყოფები ასკდებიან,
სიყვარულის სუნი ქვებსაც კი ასდის,
სახნავებში იმფერ კავებს ჩოუვლიათ,
მოსავლისგან ამ ვენახებს ვინ დაცლის...

ვაზის ყლორტი მტევნის თხემში დაეტია,
დაელოცა ყველა ფესვი დედა ძირს,
მარნის ქვევრებს ღვინის მადლი გაერია,
ცოლიკაურს ციცქა ჯიში მზეს ადრის.

გოგნის ტაძარს ტყეებიც კი ევლებიან,
საპოვნელა მუხლისჩოქა შეჰვედრის,
ბერციხეზე ნანგრევები ზევდებიან,
სალოცავთან მოჰყვებიან ღაღადისს.

კაცხის სვეტი დაკიდული ედემია...
ღრუბლებში აქვს აზიდული ერთნავი,
მოწამეთას სანთელივით ფერებიანს,
წყალწითელა საუკუნოდ შეჰნატრის...

ბაგრატი და ზეცა თურმე ერთდებიან!
გელათის ხმა აღწევს მაღლა ღმერთამდის!
იმერეთში დიდებული ჰაერია
და ამ მხარეს გულის კუნჭულს ვეძახი!

ნინო ხორავა

სიცოცხლე ვამსგავსე მზისთვალა გვირილებს...
ფურცლები თითო წლით თანდათან მოკლდება...
სულ ბოლოს ეს სული სიკვდილთან იტირებს...
მერე კი მალევე უფალთან მორჩება...

ნინო ხორავა
პ.ს. მადლობა ფოტოს შთაგონებისთვის

ფოფოდია

ჩემი მოძღვარი ხარ უტკბილესი...
მე კი შენი სულის ფოფოდია...
გული დაგინთია სანთელივით,
სხეულს რომ გიმოსავს ფილონია.

ტაძრის სიმშვიდეში მო-გიპოვე...
ქმარი - ჩემი გულის პოეზია...
მე ვარ შენი ცოლი - სულის ღობე
და ვინც შენს ტკივილებს მოერია.

მკლავით დაატარებ საბუხრეებს,
ქრისტეს ბორკილები გდომებია
წირავ კვირა დილით საკურთხეველს,
ოლარს აღსარების სურნელი აქვს.

შვილნი შევადარე ვაზის მტევნებს,
დიდი სიყვარულის ნაყოფიანს,
"მთელი" ოჯახიდან გულები ძგერს,
უფლის საიდუმლო ჰარმონიად.

ჩვენი ოქროს ჯვარი -  უმძიმესი,
მაღლა უფალთანაც ოქროსია,
ჩემი მოძღვარი ხარ უტკბილესი...
მე კი შენი სულის ფოფოდია...

ნინო ხორავა

არვიცი რა გითხრა...
სიტყვები დამიშრა...
გრძნობებმა შენდობის უნარი დაკარგეს...
სინათლე გვირაბის ბოლოსაც არ იშვა...
წვიმებმა ლამაზი წუთები ალაგმეს...

მივდივარ...
გშორდები...
არ ვწუხვარ ამრიგად...
ცივი მზე ვერ ხედავს დახურულ დარაბებს...
და სული ჩაცმულა დღეს ძალზე ღარიბად...
გულიც კი ქვასავით აღარ გრძნობს არაფერს...

ნინო ხორავა

დღეს მინდა ვისუნთქო სიცოცხლის მიზნები...
ხვალ ჩემი კვალიც კი აღარსად იქნება...
სულ მუჭით ვამთელო ქართული მიწები!
ერთობა სისხლისგან არასდროს იცლება!

დიახაც დღეს მინდა სიგიჟის ალიბი:
ვუკოცნო მტევნები კახეთის ლელიანს,
ვიხუტო ის ძველი ნაჟური დმანისის,
ვუთვალო სიმაღლე დიდებულ მესტიას!

სურამის ციხე, რომ მოვკაზმო დროშებით,
სულ ფეხით ვიარო მცხეთა და ვარძია,
ვუძახო იმერეთს თბილ-თბილი სიტყვები,
აჭარას ვუმღერო ზღვასავით არია!

რაჭული ხვანჭკარა დავლიო ყანწებით,
ამ სულზე მთიულის სამოსი მაცვია,
ვუწონო კრიმანჭულს გურული აქცენტი,
ცხენები ვაჭენო ყაზბეგის დარიალს!

ვიხორცო სხეულში მეგრული მარტვილი!
გაგრის და სოხუმის ღიმილი მაკლია...
მოშორდე აფხაზეთს არ არის ადვილი!
ქართული სიცოცხლე სულ "ერთად" ანთია!

ნინო ხორავა

გიყვარდეს სულით - უფრო მეტია!
გულს კი არ ძალუძს უკვდავი იყოს!
სულში უფალი ჩვენი ღმერთია!
ღმერთთან სიყვარულს მარადი იყოფს!

ნინო ხორავა