გაუფერულდა ყველა ფოთოლი...
ეს მზის ღიმილის ბოლო სხივია...
გამა დარჩება ფერთა ობოლი...
ნოემბერია...
ნოემბერია...

ნინო ხორავა

ტანზე შემომერღვა თითქმის ყველა ძვალი...
ღმერთო უშენობით ჩრდილიც სხეულს გასცდა...
ვცდილობ დავინახო შენი გზების კვალი...
ფერხთით მოგიტანო ჩემი სულის განცდა...

ნინო ხორავა

გათენდა...
ღამეთა შეგირდმა,
ამხილა ცოდვილი სუნთქვა...
მე ზოგჯერ წუთებსაც ვერ ვიტან,
ვერ ვიტან, დაბურულ ქუჩას!

ნისლები დადიან შეშლილად...
ფიქრები ფიქრობენ ჩუმად...
მეგონა დილამდე მეძინა
და ფასი ჰქონია სუნთქვას!

როდესაც არა ვსვავ შეკითხვას,
პასუხებს ვღებულობ უმალ...
რა ღირდი? ტკივილმაც ვერ მითხრა,
შენში რომ ვიპოვნე ხურდა!

ნინო ხორავა

თავი შეალიეს წლებმა,
სულ მთლად გადაცვეთილ განცდებს...
ქრება ყველაფერი უცბად,
დაცლილს ვერაფერი ავსევს...

სულმა შეიკავა სუნთქვა,
მჭიდროდ ეჭიდება ხავსევს...
იქნებ ველოდები ხურდას,
ანდა ვინმეს ვალი მმართებს...

წვიმს და მზე აიმღვრეს თუნდაც,
მიწა ამოდუღდეს ცამდე...
მაინც მეყვარები ჩუმად!
ისევ შემოგხედავ განგებ!

გული ვერ ვიპოვე ვერსად,
მტკივა დაგებული მახე...
ქვაც კი ახლოს არის ღმერთთან,
ვიდრე ჩემი სულის სახე...

ნინო ხორავა

წვიმას უტირია ტაძრის ზღურბლზე...
სიკვდილს გაჩერება არ სჩვევია...
თურმე გარდაცვლილის ყოველ სულზე,
ზეცას თითო ცრემლი წასკდენია...

ნინო ხორავა

ძალიან ვწუხვარ ანა ლაშხელი ონიანის გარდაცვალების გამო...
ვუსამძიმრებ გარდაცვლილის ოჯახს და ახლობლებს...

თურმე გრძნობა არ ნელდება სიკვდილამდე...
ჩუუ ოქტომბრის ტკივილები ცოცხლდებიან...
დრომ იარა წელიწადის იარაზე,
ამის მოწმე გაცრეცილი ფოთლებია...

სიმყუდროვე აგროვებს და ისევ ფანტავს,
მშვიდი წუთის გადაკარგულ სიმფონიას,
განშორება გულის ფეთქვას ისე მარხავს,
როგორც რწმენას თვითმკვლელობის ირონია...

ფერმკრთალი და მტვრიანია სული ახლა...
ხვალინდელ დღეს უშენობა მოსჩვევია...
ჩვენი ყოფნის წაუშლელ და მოკლე ამბავს,
შემოდგომით ლეგენდები მოყვებიან...

ნინო ხორავა

ფოტო ფილმიდან "შემოდგომის ლეგენდები" https://youtu.be/jaxZeisCHv8