დავწერ ძვირ'ფასო...
კიდევ დავწერ სიტყვებს სულიანს...
ახმაურდება ყველა ფიქრი...
ყველა ზამთარი...
მე დღეს ბავშვობას ჩავუარე ვიწრო ქუჩიდან...
ჩქარი ნაბიჯით გადამასწრო, ხელზე სამკლავით...
დედა'მიწაა რომ ვეძახით ისევ კუზიანს...
ალბათ განძია - გადავლილი ყველა მანძილი!
იმ ბავშვს, იმ დროში, ღმერთო ჩემო ნეტავ თუ ღვიძავს??
და თუ ისევ აქვს დიდობანად ყოფნის წადილი??
ზეცავ ალალო დააწვიმე მიწას გულმზიანს...
ხატის'პურივით რა ტკბილია გული ნამდვილი...
აღდგომის დილებს დაიჯერე სადღაც შორს მიაქვთ..
ნაზამთრალიდან ბეღურების ჩუმი ძახილი...
რა ცოტა არის ბევრი სიტყვა, ახლა თუ გცივა...
სულში ჩამხედე:
ზოგჯერ ვკვდები...
ზოგჯერ ვიზრდები...
უკანასკნელად და პირველად მინდა, რომ გითხრა:
ნეტავ იცოდე...
რომ იცოდე, როგორ მჭირდები...
ნინო ხორავა