გათენდა...
ღამეთა შეგირდმა,
ამხილა ცოდვილი სუნთქვა...
მე ზოგჯერ წუთებსაც ვერ ვიტან...
ვერ ვიტან დაბურულ ქუჩას!

ნისლები დადიან შეშლილად!
ფიქრები ფიქრობენ ჩუმად...
მეგონა დილამდე მეძინა
და ფასი ჰქონია სუნთქვას!

როდესაც არა ვსვამ შეკითხვას,
პასუხებს ვღებულობ უმალ...
რა ღირდი? ტკივილმაც ვერ მითხრა...
შენში რომ ვიპოვნე ხურდა!

ნინო ხორავა

დამითვალე


დამითვალე ზღვაში ქვიშა...
ცაზე კიდე ვარსკვლავები...
სათითაო ღერი თმის და...
ღიმილებიც ნამნარევი...

დამითვალე ფერი ფერთა...
მტკაველები შორი გზების,
ყველა გოჯი ძლიერ მთებთა,
მზის სხივები...
ქალთა ეშხი...

დამითვალე გულში სევდა,
წამის წამი განვლილ წლების,
დანაბიჯი მეგზურ ფეხთა,
დედამიწის წყალთა წვეთი..

დამითვალე მუხთლი ბედთა...
დასასრული...
კაცთა ხვედრი...
წუთისოფლის შუღლი ერთა,
როგორც ცოტა ისე ბევრი...

დამითვალე წონა ცრემლთა,
და ტკივილი ზღვარზე მეტი...
სისასტიკე მტანჯველ სენთა,
სამართალი - მკვდარი ფერხთით...

დამითვალე ყველა ერთად,
ყველაფერი გარდა ერთის...
სიყვარული მოგვცა ღმერთმა,
გადაწონა ყველა ერთით...

სიყვარული შექმნა ღმერთმა!
სიყვარული არის ღმერთი!

ნინო ხორავა

ნაბიჯებით გავასწარი ჩემივე თავს...
თუ დაღამდა გათენებით გადავიხდი...
ზოგჯერ სული დამძიმებულ ქვაკუთხედს ჰგავს,
მაგრამ მაინც ვერასოდეს ვერ გავყიდი!

დასასრულმა ჯერ უთქმელი სიტყვები თქვა...
მდინარეზეც გადებულა გრძელი ხიდი...
გავიგონე ნაჩუქარი სიცოცხლის ხმა!
ღმერთო ამაგს მაპატიე, რომ ვერ გიხდი...

აბობოქრდა გუშინდელი ცისფერი ცა...
დარჩენილა თურმე ყაბი თავახდილი...
სიყვარულით ყველა ცოდვა მართლდება და
გული ხდება შეცდომების გადამზიდი...

ნინო ხორავა