საქართველო
მთებში ჩამოსული რაჭის რიონი ვარ!
კახეთს გამოსხლული ვაზის საფერავი!
ჩემო საქართველოვ სულის ჰაერი ხარ,
გული ისე მიხურს, როგორც ნაკვერჩხალი!
სამცხე ჯავახეთში მესმა რაბათის ხმა,
მესხეთს ამიგია მტკიცე საძირკველი,
ეშხი ნინოწმინდის ვუქე ფარავნის ტბას,
ზარზმას მილოცია ლოცვა საკვირველი.
მცხეთას აღმართული მტკიცე ტაძარი მაქვს,
'სვეტი ცხოველია' ცამდე აღმართული,
მტკვარო გამიყოლე 'დედა ქალაქის' კვალს,
თბილისს ვანაცვალო დღენი გარდასული.
გენი ოჩხომურის ჩქიმი მეგრულია,
გურიშ ცაიშია ღმერთთან ზარ'ასული,
მოდი ჩამიხუტე ფესვო, რომ მწყურიხარ,
მალე დამიმშვიდე სული დაზაფრული.
ფშავში მიმავალი ძველი შარა გზა ვარ,
ზეცად აღმართული მკაცრი სარკინეთი,
მუხბე სვანი ვარ და ლურჯი განდაგანა,
ჩემი იმერეთი მიყვარს მარჯნისფერი.
ძარღვში სამაჩაბლო ჯერაც ავადა მყავს...
მტკივა აფხაზეთი სისხლით ნაკემსარი...
ჩემო საქართველოვ სულის ჰაერი ხარ!
გული ისე მიხურს, როგორც ნაკვერჩხალი!
ნინო ხორავა
