გეფიცები ზეცა ისევ ცის’ფერია...

დაღამება წესად ექცა ამ სოფელს...

სიცივეებს მზის სხივები მორევია...

სულის დარდებს დრო ვერაფრით ახორცებს...

თუ ტკივილებს ზღვარი ისევ გადასვლია...

სიმშვიდეში შვებას უნდა ეძახდე...

ყურძნის მტევნებს მარცვლებიღა გადავსია...

ღვინის სუნი ასდით სოფლის ვენახებს...

მერე რა თუ ზოგჯერ ისევ ზამთარია...

სულში ისევ თეთრ ფანტელებს ითოვებს...

ქვეყანაზე თუკი სადმე ჭადარია...

გაზაფხულზე დამერწმუნე იფოთლებს...

თუკი გრძნობამ გული სულ მთლად გადარია...

არ დანებდე იმ ერთისთვის იბრძოდე...

დედამიწას მეგობარო ნათქვამია:

სიყვარული ატრიალებს იცოდე!

ნინო ხორავა

ლექსი ეძღვნება გურამ დოჩანაშვილს 🖤 დავასრულებ მისივე ფრაზით: “დედამიწას სიყვარული ატრიალებს დომენიკო!”