მე დავიბადე ზამთრის პირველ დღეს!
დეკემბერმა, რომ თვალი ახილა!
ეჯიბრებოდა მთვარე ნათელ მზეს!
მეფე სეზონთა თოვლმა ამხილა!
მივეგებოთო... 

ამინდებმა თქვეს!
ყინვამ ჩაიცვა თეთრი ბახილა!

მე დავიბადე ზამთრის პირველ დღეს!
დეკემბერმა, რომ თვალი ახილა!!!! ❄❄❄❄❄❄❄❄

"ნინო ხორავა"

P.s. ზამთრის სეზონს გახსნილად ვაცხადეეებ ❄❄

- მტერო დამიჯერე -

მტერო დამიჯერე დედას გეფიცები,
ჩემი საქართველო ვაზის ფესვებია!
მიწას შემორტყმული ქვეყნის ჯებირები,
ჯვარზე შემოწნული ნინოს ლერწმებია!

ზეცას მოუვლია მცხეთის ძველი მთები,
ჯვარი, ზედაზენი და მტკვრის არტერია...
ქვეყნის სიდიადის ცხელი ეპიცენტრი:
'სვეტი ცხოველი' და კვართის 'ნაფლეთია'!

ყვავილს დაემსგავსა შიო'მღვიმის ქვები,
მუხლზე, რომ იჩოქებს კლდეთა ჯარებია!
თუკი ჩამობნელდა ისევ მეფის გზები,
მაშინ 'ნინოს ღმერთი' რწმენის ნათელია!

და მე ქართველი ვარ!
შვილი ვაზის ქვეყნის!
სული სიკვდილამდე ტაძრის კედლებშია!
მტერო დამიჯერე დედას გეფიცები,
ჩემი ღმერთის სისხლი ყურძნის მტევნებშია!

ნინო ხორავა

შემოდგომის მაჯისცემა
მიილევა უცებ...
წუთებს ითვლის ნოემბერი,
ცივ, სუსხიან წუთებს...

ნინო ხორავა

ტაძარს უხდება გალობა სულის
და შემოდგომით ფერების კაზმა...
შემომეღალა მოკვდავი გული...
რკონის კედლებში მოიკლო ბრაზმა...

თეძმის ხეობა მტიროდა გუშინ...
დღეს მხიარულად შემომხვდა კართან...
კი მართალია გაყვითლდა ნუში,
მაგრამ სიცოცხლის აყვავდა კალთა...

რეკავს სამრეკლო გამთბარი სუსხით
და ეს ზარები სხვა ზარებს არ ჰგავს...
მე გამატანა ულევი ნუზლი,
ამ შემოდგომით ტაძრების მადლმა...

ნინო ხორავა

ფოტოზე ასახულია რკონის მონასტერი, თეძმის ხეობა

ძვირფასო გარეთ  ნოემბერია...
ჩაი ფინჯანი სიცივეს შველის...
თურმე კალენდარს დათვლა სჩვევია...
თან მოლოდინი ჭაღარა მთების...

განძარცვულ ხეებს სუსხი სცმევიათ
და ჩაფიქრება ღარიბი ფერის,
ეს შემოდგომის კრული ბედია,
მზე გამითბია ორივე ხელით...

გზა სულ უბრალო წასვლის ფერია,
მაგრამ მიზეზი მოსვლას აქვს ერთი:
გეტყვი, რომ ასე არსად გელიან...
ასე არავინ არ ცოცხლობს შენთვის...

ნინო ხორავა