რა იქნებოდა ცოტახნით სამყარო ტრიალს, რომ გააჩერებდეს...
ცოტახნით ყველაფერი დადუმდებოდეს...
ზოგჯერ ჯობია ალბათ ქვა იყო, ვიდრე ადამიანი!
ვუყურებ ზეცას და ვხედავ, როგორ თენდება კიდევ ერთი დღე...
ნეტავ ეს დღე თუ მხედავს მე?
ალბათ, რაც ნამდვილია, არც არასდროს ქრება, მაგრამ ამ ცხოვრებაში 'ნამდვილი' რამდენი რამეა რო?
ჩვენთან ყველაფერი იმდენად ყალბია, რომ სიყვარულშიც კი თვალთმაქცობა დავიწყეთ...
დავხედე ხელისგულებს და იმდენი გზა დავინახე ხაზებივით, თითქოს ასწრებდეს ადამიანი ამდენის გავლას...
ღამე იმისთვისაა, რომ გათენდეს, მაგრამ ხომ ხდება, რომ აღარ უთენდებათ...
გაუთენებელი ღამეები უფრო მეტი მგონია მე...
მივდიოდი...
მივდიოდი...
მივდიოდი და აღარ ჰქონდა ამ სიარულს ბოლო...
არადა ბოლო ყველაფერს აქვს!
უბრალოდ ზოგიერთი ფეხსაცმელი იმდენხანს გატარებს, სანამ სიარულს არ შეგაჯავრებს...
მაგრამ ალბათ იმასაც გააჩნია სად ივლი!
ზოგჯერ სიჩუმე ისე ახმაურდება ხოლმე, იფიქრებ ყველაფერი მოიცვაო, მაგრამ ესეც ისევე ყალბია, როგორც ოცნებები, რომლებიც გვგონია, რომ ასრულდება..
იმედის დაკარგვა რწმენის დაკარგვაა!
რისიც გჯერა და გწამს, ყველაფერმა თუ გვერდით ჩაგიარა, აღარაფერი რჩება დასაჯერებელი...
მიწას, რომ ფესვი მოაგლიჯო ისე არ ეტკინება ალბათ, როგორც იმედ გაცრუებულ ადამიანს....
არ მიყვარს ლაპარაკი...
ბევრი კი არა, საერთოდ არ მიყვარს... შინაგანად ვიღლები როცა ვლაპარაკობ...
წერა კი ერთადერთია, რასაც არაფერი მირჩევნია ამქვეყანაზე...
ტრიალებს დედამიწა და ამ ტრიალში გათენებას ყოველთვის დაღამება ცვლის...
დღე ათასგავარად შეიძლება გაატარო ადამიანმა, მაგრამ ღამეს ვერასდროს გაექცევი!
დასასრულის შემდეგ ყოველთვის დასაწყისია, მთავარი ისაა ეს დასაწყისი ამ დასასრულზე უკეთესი იყოს!
მეგონა ლექსს ვწერდი, მაგრამ რომ გადავიკითხე მივხვდი, რომ ლექსმა თავად დამწერა მე...
უბრალოდ წამკითხავს გააჩნია...
ადამიანები იმისთვის არ წერენ, რომ გაერთონ, პოეზია გრძნობაა, შინაგანი სამყარო. ის რისთვისაც ცოცხლობს ადამიანი!
პოეზიას არ უყვარს ზედმეტი ხმაური...
მიყუჩებული და მშვიდი ყველაფერი უფრო ლამაზია...
ლამაზი ბევრი რამ არის კიდევ,
მაგრამ რაც ლამაზია ყველაფერი კარგი როდისააო, უთქვამს ბრძენ ხალხს!
ლამაზმა თითებმა სულაც არ იციან ლამაზი ქანდაკებების შექმნა ყოველთვის.
მე მინახავს ადამიანი, რომელიც სასწაულებს ქმნის თავისი უშნო თითებით...
არც ყველა მარჯვენა ხელს შეუძლია ყოველთვის აჯობოს მარცხენას...
და არც არათითზე ჩამოცმული ქორწინების ბეჭედი ნიშნავს უღელს, თუ თავად არ შეებმევი შიგ!
მითუმეტეს ადამიანი ფანქარი არაა, ბევრი ხატვისგან, რომ დაიცალოს!
არც საშლელია, რომ გაცვდეს!
ადამიანი ღმერთისგან შექმნილი ყველაზე დიდი სასწაულია!
და თუ გიყვარს უნდა მიიღო ისეთი, როგორიც არის!
სიკვდილს არ უყვარს თვალთმაქცები, სიცოცხლეს კი ძალიან!
აქ გადარჩენა შეუძლებელია!
სინამდვილეში ყველანი წავალთ!
როგორც კი იბადები მაშინვე რიგში დგები... წასვლის რიგში...
და მე სულაც არ მინდა ისე წავიდე, რომ ჩემთვის ძვირ ფას ადამიან(ებ)ს არ ვუთხრა ის, თუ როგორი ძვირფას(ებ)ი არიან ჩემთვის...
მიყვარხარ(თ) !
ნინო ხორავა
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=1046929935639383&id=776469022685477
