ჩემო ღიმილო და გულისერთა!
ისე მომწყურდი, როგორც მთის ბალახს
მოსწყურებია მტირალი ზეცა!
ისე ამტკივდი, როგორც ავადმყოფს
აჩქარებია რითმ გულისფეთქვა!
ისე ამტკივდი, როგორც ვაზის ყლორტს
ასტკიებია ნერგების შემყვნა!
ისე გინატრე, როგორც მცხეთის მტკვარს
მოჰნატრებია ზედაზნის ხედვა!
ისე გინატრე, როგორც ფშავის გზას
მოჰნატრებია შეხვედრა თემთა!
ისე შემცივდი, როგორც მიცუს მთას
ზედ მოჰყინვია თოვლი და სეტყვა!
ისე შემცივდი, როგორც ალაზანს ძარღვდ შესცივნია უცხოსთან კვეთა!
ისე გამითბი, როგორც დილის ჟამს
მზეს მოჰყოლია ცისკართან შერთვა!
ისე გამითბი, როგორც არასდროს,
ჩემო ღიმილო და გულისერთა!
ნინო ხორავა
Комментариев нет:
Отправить комментарий